اسلامِ پخش زنده

می‌گویند محرم‌ و صفر هست که اسلام را زنده نگه داشته است. آری محرم و صفر سال شصت و یک هجری قمری، یزید و اسلامِ یزید را زنده نگاه داشت. و چه شبیه حاکمانی که از قرآن تا سر حسین را، بر نیزه، می‌کنند بلکه نظام را حفظ کنند. گناه اکبر را برای کسی می‌نویسند که ورق پاره‌ی کتاب خدا سوزد و ثواب آخرت را برای کسی که پاره‌ی تنِ بندگان خدا سوزد. می‌گویند کل ارض کربلا و برای همین هست که خشک کرده‌اند دریاچه‌ها را. شکایت، نزد کدام امام جماعتِ نماز باران بریم که اگر یزید آب بسته است این امیرالمومنین، آب دیده را باز کرده است. چشم باز کنید و ببینید اسلام ما تا کجاهای غرب پیش رفته است. مثلا دریاچه‌ی شمال غرب، بیابان نمک گشته است، ایمان نمی‌آورید که چشمان گربه‌ی ما، در عزای حسین، اشکِ غم ریخته است. اصلا در مذهبِ ما، اگر چه یک تار مو گمراه می‌کند، اما یک قطره نیز، کار دریا می‌کند. توکل داشته باشید که یک قطره از بالا، هر جنبشی را از پایین پاک می‌کند. اشک که بریزید، نه آبروی خودتون و نه آبروی نظامتان، ریخته نمی‌شود. فرقی ندارد جنبشی داخل شلوارتان و یا کف خیابان‌هایتان باشد، فرموده باشد با خدا باش و هر چه خواهی کن. آری محرم و صفر، اسلام را زنده نگاه داشته‌اند و حجاب، پرچم اسلام را. یکی لباس سیاه بر تن می‌کند و یکی پارچه‌ی سیاه بر سر. باید به تلافی تن عریان حسین، زن، حجاب کند. باید از سری که بیعت نکرد با ستم، یک خط صاف میان دو لبِ خشکیده، یک نوار قلبِ به آخر خط رسیده، یک انسانِ بدون مو، یک سرباز برای ستم‌کار، سوا کنند. تا در لاکچری ترین دوران شیعه، هیچ کس نبازد، همه ببرند، یکی کباب و یکی ثواب. تا کسی دست و پا ندهد، دست و پا نزند، باور کند در این وطن، دنیا دو روز هست و هر شب، شب عاشورا. همه رفتنی هستیم، یکی با پای خویش، یکی از دست.