فروشنده

آبان هست و درختان دارند یکی یکی لخت می‌شوند. عده‌ای کفاره‌ی این گناه، ایشان را زنده زنده می‌سوزانند. و عده‌ای مخالفِ پوشش اجباری، اخبار ایشان را پوشش نمی‌دهند.
می‌گوییم ما را چه به دردهای یک بچه در غزه، لبنان، جانم فدای ایران. حال آن که چه سرنوشتی مشابه‌تر از آن که به دست یک گروه نظامی، خودت و میهنت گروگان گرفته شده باشید و بیگانه‌ای به بهانه‌ی آدم کردن آن گروه، این همه آدم، این همه هم‌میهن را کرور کرور، با خاکِ میهن، یکسان کند. آری در داخل یک ضحاکِ ماردوش، سرِ جوانان وطن را می‌خورد و عده‌ای در خارج، آدرس سر ما را به عنوان سرِ مار، می‌فروشند.
#غزه #آبان_نود_هشت
 

گلستان برای سوگلی‌های خوشگل

چه ترقی معکوسی؛ اعتیاد بلای خانمان سوز هست یا کمپ ترک اعتیاد؟ آی ابراهیم، تو چگونه الگویی برای رنجبران خواهی بود که آتش تنها برای پیامبران، گلستان می‌شود، تنها برای خلیل الله، برای دوستِ خدا. که درب‌ها تنها برای پیامبرِ خوشگل، در احسَن القصص باز می‌شوند، نه برای خطوطِ رنج بدون منتِ ترنج، نه برای قصه‌های به آخرِ خط رسیده، تنها برای فرار از آتش گناه و نه برای آتش بی گناه.
#حریق_کمپ_ترک_اعتیاد_لنگرود
 

به بزرگی یک کوچک

و چه دردناک هست آب، مایه‌ی حیات، از سر بگذرد. می‌پرسد چرا خانه‌ی ما کوچک هست؟ پاسخ می‌دهد: بزرگ شوی، خواهی فهمید. مثلا خیلی زود درک خواهی کرد که گاه، برای خانه‌ی بزرگتر داشتن، باید خودت را کوچک کنی. یک نفر می‌گوید خوش به حال شما که خانه‌تان روی پشت بام هست، حالا گیرم که دیگر برف نمی‌بارد، لااقل به خدا که نزدیک‌ترید. خدایی در میانِ بشقاب‌های غیر پرنده، گربه‌های بدون پرونده. خدایی درست وسطِ دودکش‌ها، آن جایی که نام دودکش بی مسمی شده است و دقیقا برعکس دود را ملاقه ملاقه، برایت می‌کِشند. خدایی بازیچه‌‌ی کفتر بازیِ تورمِ نقطه به نقطه. 

کافر

اینگار راست می‌گویند که کافر به هر چیزی دست بزند آن را نجس می‌کند، چه کسی کافرتر از یک حکومت دینی که حقیقت را می‌پوشاند؟ هم دین را نجس می‌کند، هم دفاع از مردم ستمدیده‌ی دیندار را. برای شیطان بزرگ چه خبری خوش‌تر که او بر پشت بامِ خانه‌اش، سفارت‌خانه‌اش، الله اکبر بگوید؟ خدایی که نتواند شیطان را برای افتادن به پای انسان، آزاد بگذارد، آزادی انسانِ خون‌ریز دامنش را خواهد گرفت، از چشمِ عالمی خواهد افتاد.

نقطه‌‌‌ی بی‌رنگ

دیگر چه فرق که گروگان‌های حماس شهروند اسراییل باشند یا ملت فلسطین، اسراییل با موشک نقطه‌زن می‌زند آدم‌هایی را که حالا دیگر یک نقطه هستند، نقطه سر خط. 
اگر آن سوی خاورمیانه یک نفر می‌زند توی سرش که دخترش روی خاک افتاده است، این سوی خاورمیانه، یک نفر را توی سرش می‌زنند و خاک‌ها روی دختری افتاده است، مترو به آخر خط رسیده است.
گروهی دنبالِ یافتن گروه خونی خویش تا به رهبر خویش تقدیم کنند و گروهی دنبال یافتن خونِ رنگین‌تر، تا خوش آب و رنگ، عزاداری کنند، اینگار که حق دارند آخر یک نقطه رنگی ندارد.
راستی یک خط چند نقطه دارد؟ یک پاره خط چه طور؟ یک نقطه چگونه می‌تواند پاره‌ی تن یک نقطه‌ی دیگر شود؟ یک نقطه چگونه پاره پاره می‌شود؟ آیا مگر دنیا بدون نقطه نمی‌تواند خط بنویسد؟ به این دست خط بدش ادامه دهد. آن هم نقطه‌هایی که حرف ندارند، رنگ ندارند.
#آرمیتا_گراوند #غزه
 

خبرنگار

چه کسی می‌گوید حکومتِ ایران تنها با کشتن مردم غزه مشکل دارد؟ حکومت ایران هم مشکلات خاص خودش را دارد، منتها نه با کشتن مردم ایران با خبرِ کشتن مردم ایران. می‌بینی درست از جنس همان مشکلی که حکومت اسراییل با کشتن مردم غزه دارد، به راستی این دشمنان چگونه به وحدت می‌رسند بر سر خبرنگاران بی قرار.
#نیلوفر_حامدی #الهه_محمدی #آرمیتا_گراوند #غزه