خُمارِ یک خُم

ما که به چشم خویشتن دیدیم این علی چگونه جانشین خدا شد و عزا آفرید، شما با کدام شنیدن، کی بود مانند دیدنی، جشن آن علی و جانشینی پیامبر می‌گیرید؟ چه صراط مستقیمی، چه راه بندانی.
یک نفر رَجَز می‌خواند خودکشی را نگاه دارید برای روز مبادا، برای وقتِ گل نی. یک نفر خسته از زنجیر بافتن، بوف کور، حدیث نفس، می‌خواند، دستمان به جایی بند نیست، چرا پایمان بند باشد؟ یک نفر می‌گوید توی سر من، مثل سرِ ژینا، هزار سوداست، سرکوب نمی‌شود. یک دست به آن بزنید، هزار طفلِ انقلاب به نیل انداخته‌اید. حواستان نیست که خودتان را دست انداخته‌اید، هر چه قدر می‌خواهید عصای موسی به نیل بزنید.
 

خوابِ خوب

دانی دلیلِ مرگ چیست؟ به دنیا آمدن. یک روز تو را از تنِ مادر، بیرون می‌کشند و یک روز تو را در تن خاک، فرو می‌کنند. اینگار نه اینگار که روزی ستمِ زیستن کشیده‌ای. نه آمدنت را به یاد داری و نه رفتنت را به چشم می‌بینی. گویی همه را در خواب دیده‌ای و حتی یک شاخ هم در نیاورده‌ای که کامیابی را نه در بیداری، در خوابیدن با دیگری، تعبیر می‌کنند.
آری در خواب، از خواب به خواب می‌رسیم و بالاترین مقامِ رسیدن را هم‌خوابگی می‌دانیم. آیا خبری خوش‌تر از این برای حکومتِ دار، داریم؟ وقتی همه خواب هستند، نباید چراغی روشن کرد، ممکن هست عزیزان ما، بد خواب شوند. اضاف فرمایید که مملکت برق ندارد، هیچ چیز اضافه‌ای نباید روشن کرد. و به راستی چه چیز اضافه‌تر از فکر؟ این فکر هست که شما را کفری، کافر می‌کند. حیف نیست در این گیتی، مدام، عصبانی باشید؟ از هم‌خوابگیِ مدام، در اون دنیا، محروم شوید؟