چشمِ خاکی

وعده‌ی آزادی نتانیاهو برای مردم ایران، از جنس وعده‌ی آزادی صدام برای مردم خوزستان هست. در جنگ میان دو رژیم کودک‌کش، هیچ شهری خرم، هیچ خرمشهری آزاد نمی‌شود، ولو از زبان روح خدا، گیرم به دست خدا.

گفتا همین یک جنگ را کم داشتیم، ما مگر برای زندگی چه کم گذاشتیم؟ از کارگران معدن سوال کنید، دودِ کم‌کاری، ریاکاری، اهمال‌کاری، کارحمالیِ اون بالا بالایی‌ها توی چشم چه کسی می‌رود؟ در این بازی قدرت، در این لجبازی بی‌قدرت، یکی تنها چَشم گفت و دم فرو بست، یکی چشمِ تنها برای همیشه فرو بست. برای چه می‌جنگید؟ سهم ایشان را یو کَن می‌دهد با اندکی خاک بیشتر بر روی نقشه‌ها، سهم‌ ما را گورکن با همان اندکی خاک بیشتر زیر نقشه‌ها.