علیه نه، منتها الیه عقب‌ماندگی

درست زمانی که غرب نه تنها دین بلکه  حکومت را به باد پرسشگری گرفته بود ما حکومت دینی تشکیل دادیم، یک جور همبستگی با فضای بسته‌ی پرستیدن به جای حلقه‌ی بازِ پرسیدن. فضایی که از تو کم می‌کرد تا توده را خاطر جمع کند. می‌خواستیم خبرنگار شاه را پاسخ‌گو کند، به جای خبرنگار، به شاه پاسخ دادیم. هر چه بیشتر به آه جمعیتِ معترض اضافه می‌شد، ما بیشتر با شاهنشاه خلوت می‌کردیم.

مَثَل دشمنی اصلاح‌طلبان با حکومت جمهوری اسلامی، مَثَل دوستی غرب با حکومت شاهنشاهی می‌ماند، به تنهایی عامل طول عمر یا سرنگونی حکومت نمی‌شوند، نکته تنها این خواهد بود: در روزی که منافعشان ایجاب کند با صد و هشتاد درجه تغییر فاز، دشنام اصلاح طلبان به صدا کردن نامِ کوچک می‌انجامد، هم‌چنان که در مورد دوستی غرب، جام شرابِ کریسمسِ پنجاه و شش تهران، به ترک گناه، امر به معروف و نهی از منکر، به توصیه‌ی سالیوان، سفیر امریکا در تهران، به ترک ایران در ژانویه‌ی پنجاه و هفت منجر شد.

آقای پزشکیان در این ده روزِ پس از انتخابات، تنها به دنبالِ دلجویی از طرفداران نظام، از آقا بالا سر، از همسایه‌ی بالا سرِ آقا بوده است. تنها کاری که کرده است نه ایستادن بر سر حرف خود، تنها، ایستادن در برابر شعار مردم و هیچ کاری نکردن بوده است: یا حسین، میرحسین.