خُمارِ یک خُم

ما که به چشم خویشتن دیدیم این علی چگونه جانشین خدا شد و عزا آفرید، شما با کدام شنیدن، کی بود مانند دیدنی، جشن آن علی و جانشینی پیامبر می‌گیرید؟ چه صراط مستقیمی، چه راه بندانی.
یک نفر رَجَز می‌خواند خودکشی را نگاه دارید برای روز مبادا، برای وقتِ گل نی. یک نفر خسته از زنجیر بافتن، بوف کور، حدیث نفس، می‌خواند، دستمان به جایی بند نیست، چرا پایمان بند باشد؟ یک نفر می‌گوید توی سر من، مثل سرِ ژینا، هزار سوداست، سرکوب نمی‌شود. یک دست به آن بزنید، هزار طفلِ انقلاب به نیل انداخته‌اید. حواستان نیست که خودتان را دست انداخته‌اید، هر چه قدر می‌خواهید عصای موسی به نیل بزنید.