آواز دهل جمهوری

در این که این جمهوری باید برود شکی نیست، اگر به فکر انقلاب هستید باید از همین حالا به فکر فردای انقلاب نیز باشید. تا سران نظام بر پشت بام اعدام نشوند، غسل انقلابی در حمام خون نشود، زندانیان این نظام دوباره زندانی نشوند، عمامه مثل کروات حرام نشود، سفارت روسیه و چین اشغال نشود، ورزشکار و هنرمند خانه‌نشین نشوند، هیچ قلمی به بهانه‌ی ضد انقلابی بودن شکسته نشود، بی‌حجابی، اجباری نشود، جنگ، جنگ، تا پیروزی، اسم رمز شکست نشود. چنین بشود و چنین گفته شود نه قبل و نه بعد از انقلاب، ریزش انقلابی نخواهید داشت و گر نه، چشم باز کنید دوباره سال شصت شده است و چه فرق که یک دیکتاتور سکولار مثل ونزوئلا آقا و مولا شده باشد. آن گاه معنی واقعی هدر رفتن خون‌های امروز فهمیده می‌شود و چهل، پنج سال بعد از آن نیز، نسلی پیدا خواهند شد عمامه‌طلب که می‌گویند اگر نظام جمهوری اسلامی اندکی بیشتر پیاده می‌شد و بیشتر پیاده‌مان می‌کرد، ما به بهشت رفته بودیم. و دیگر کسی باورش نمی‌شود که آن بهشت، بهشت زهرا بوده است چون نام بهشت زهرا را نیز تغییر داده‌ایم.